Szpitala ciąg dalszy i wymiankowa broszka.

Niestety, mimo wszystkich ogromnie ciepłych słów jakie od Was dostałam (jeszcze raz dziękuję) wróciliśmy z małym do szpitala. Na szczęście dzięki natychmiastowej diagnozie naszej Pani Doktor z przychodni reakcja była tak szybka, że w szpitalu spędziliśmy tylko 4 dni. Ale to i tak zbyt wiele. Żal mi ogromnie tego mojego szkraba ale jednocześnie muszę stwierdzić, że był niesamowicie grzeczny. Poza kilkoma sytuacjami oczywiście. On jest niezwykle żywiołowym stworkiem a tu niestety głównym zaleceniem lekarzy było maksymalne ograniczenie ruchu. Czy ktoś kiedyś próbował zmusić energicznego trzylatka do spędzenia kilku dni w jak największym bezruchu. Jeśli tak to wie co przeżyłam. Ale jakoś się udało. Dodam tylko, że młody rozbroił lekarki i pielęgniarki takimi tekstami jak np "Dziękuję bardzo Pani Pielęgniarko" albo śpiewaniem im całej piosenki z bajki o Tomku-lokomotywie. Staliśmy się dodatkowo atrakcją dla studentów - kolejne grupki przychodziły robić ze mną wywiad a potem (według słów naszej przemiłej Pani Doktor) spalili - czyli nie udało im się stwierdzić co jest mojemu szkrabowi.


Na zmianę tego szpitalnego nastroju pokażę broszkę, którą zrobiłam w ramach wymianki wizazowej. Kolorki miały nawiązywać do słowa klucza - "słodkie konfitury z brzoskwiń" ale w ostateczności, z braku brzoskwiniowego sutaszu starałam się znaleźć kompromis pomiędzy słowem-kluczem a kolorami jesieni (której dotyczyła wymianka).